1- عمل نافع برای معالجه حسد این است که بر آثار خیرخواهی که ضد حسد است، مواظبت شود، به این ترتیب که تصمیم بگیرد و خود را مکلف سازد که در گفتار و کردار برخلاف مقتضای حسد رفتار کند. پس اگر حسد او را بر تکبر برمی انگیزد، خود را به تواضع وادارد و اگر او را بر غیبت و بدگویی ترغیب می کند، زبان به مدح و ستایش وی بگشاید و... این معالجه کلی برای مطلق بیماری حسد است. اما برای هر نوع از آن علاج مخصوصی هست که آن کندن و نابود ساختن انگیزه و سبب حسد از قبیل خبث نفس، حب ریاست، کبر و خودبزرگ بینی، شدت حرص و... است.
2- توجه به آثار زیانبار روحی و جسمی حسادت، و تقویت این بینش که جهان هستی تجلی ذات خداست و نعمتهای او بر بندگان و مخلوقاتش بدون حکمت نیست و هرکسی را به گونه ای در این دنیا مورد ابتلا و آزمایش قرار می دهد.
3- توجه به این نکته که کسب نعمتها و خیرات این جهان زمینه، بشر و شرایط خاص خود را می طلبد و اگر انسان طالب نعمت و یا خیری است باید باتوجه به علل و اسباب تحقق آن، سعی و تلاش نماید و درعین حال به خدا توکل نماید که او را در رسیدن به اهداف خود موفق و پیروز گرداند.