1- حسد سخت ترین و دشوارترین بیماری روانی و بدترین و پلیدترین رذایل است که صاحب خود را به عقوبت دنیا و عذاب آخرت گرفتار می کند.
2- حسود در دنیا لحظه ای از حزن و الم خالی نیست و از هر نعمتی که نصیب دیگران می شود رنج می برد و چون نعمتهای خدای متعال نامتناهی است و هرگز از بندگان بریده و منقطع نمی شود بنابراین حسود پیوسته در اندوه و رنج است.
3- حسود در عناد و ضدیت با آفریدگار و پروردگار است. زیرا اوست که نعمت ها و خیرات را بر بندگان خود به مقتضای حکمت و مصلحت خود ارزانی داشته است.
بدین لحاظ امام صادق(ع) می فرماید: اصول الکفر ثلاثه: الحرص و الاستکبار و الحسد. ریشه های کفر سه چیز است: حرص، تکبر و حسد.
4- حسادت گذشته از آنکه زیانهای معنوی دارد و دین و ایمان را تباه می کند، روی اعصاب انسان نیز اثر می گذارد.
علی(ع) می فرماید: صحه الجسد من قله الحسد. سلامتی بدن از کمی رشک بردن است.